Sander Kooistra

Ooit gehoord van Espresso Fiction? Het Nijmeegse literaire studentenblad Op Ruwe Planken organiseert een schrijfwedstrijd. De redactie vraagt om een verhaal van 60 woorden, “een puntig verhaal … dat op de lezer het effect heeft van een grote slok hete espresso”.

Past aardig in deze tijd van Twitter en Hyves en Blackberries, toch? Het lijkt wel of er elke week een nieuw type ultrakort verhaal wordt uitgevonden, en het kan geen toeval zijn dat die short shorts het goed doen op het beeldscherm van je laptop.

Wat dacht je van:

Postcard fiction
Microfiction
50 words
Nanofiction (minder dan 55 woorden, afgezien van de titel)
Drabble ( precies100 woorden, ex titel)
69’er ( precies 69 woorden, eventueel per drie te combineren tot 369’ers )
Twittertales (140 tekens!)
en niet te vergeten het 6 woorden verhaal, waarover later.

“Is het een soort zapliteratuur?”, vroeg Mirjam Noorduijn zich af in NRC Boeken, “Zapliteratuur voor in onze zapcultuur, die wordt geschreven door en voor de snel afgeleide infotainment-consument, die wegens gebrek aan concentratie uit veel wil kunnen kiezen, het gekozene snel wil consumeren om daarna verder te kunnen zappen op jacht naar nieuw vluchtig vermaak?”

Mooi niet. Het is precies andersom.

Mirjam Noorduijn: “Ieder verhaal dat je leest is inderdaad relatief snel voorbij, als een lichtflits aan de hemel. Maar wil je de lichtflits in volle glorie aanschouwen, moet je heel aandachtig en geduldig wachten en naar de hemel kijken, anders mis je hem. (…) Geen zin, geen woord, geen komma mag je ontgaan. De taal is tot de rand toe gevuld met betekenis, die je er grotendeels zelf in moet leggen.”
Kijk, dat belooft wat voor onze Nijmeegse vrienden. Je kan nog inzenden tot 16 oktober (2009).

Drie voorbeelden ter inspiratie, uit UK en VS. Ik heb nog geen Nederlandse sneltreinverhalen kunnen vinden.

Uit de categorie 50 words, het verhaal Whittling (vrij te vertalen als: Al beitelend ) van Alan C. Bard (2002)

Whittling
This was becoming an obsession, to put it mildly: he began to wonder if treasured memories and peak experiences could be alchemistically distilled into fifty words. Might it be possible to shoehorn an entire life’s story into one of those tiny little boxes?
The answer, of course, was no.

Ook aardig, een roadmovie in vijftig woorden door een zekere Phil W.:

Ensenada
I arrived in San Francisco at 4am last Friday. Matt had been smoking crack all day. He was a little crazed when he picked me up from the airport. We went straight to the Castro district to score. All the way in the cab he raved about a teenage asian chick he met the night before. She stole his wallet while sucking him off. I think he was in love.

Of deze, een prachtige variant van Ellen Kennedy, in 66 woorden :

yesterday i was talking to myself and i told myself that i was going to write a book and give it to you so i put paper in my bag and put a pen in my bag and rode my bike to the river bank and then sat on the ground and thought ‘i will never write a book’ and watched ducks swim away from me

Dicht bij de haiku zitten we hier, een gedicht in proza.
Op de website van Ellen Kennedy vind je meer van deze merkwaardige  zeer korte verhalen. Klasse!

De foto komt van Flickr, en is gemaakt door een dame die zich misShadow noemt. Goed gezien!