Sander Kooistra

Ik was al weken ver in een verhaal dat steeds wildere vormen begon aan te nemen, vol energie en daadkracht over alle randen klotste, bevolkt raakte met personages die vreemden voor me bleven terwijl ik ze toch zelf in het leven had geroepen. Van de ene dag op de andere kon ik niet verder. Teveel losse eindjes. Teveel mogelijkheden. Twee, drie boeken in 1 verhaal geperst.

Decision time. Besluiten nemen over de opbouw van het verhaal. De stroomversnelling, waarop ik me zo heerlijk had laten meedrijven, moest ingedamd. Spontane invallen getemd, gedresseerd, en in overzichtelijke weitjes te grazen gezet.

Continue reading

Hoe ging het schrijven vandaag?
Best goed, mompel je.

Probeer maar eens uit te leggen hoe het voelt.
De ene keer zit je zwetend te vechten voor elk woord. De andere keer stroomt het als een honingrivier. De ene prachtzin na de andere, je hoeft ze alleen maar op te vangen.

Schrijven is een avontuur dat je in je eentje beleeft. Het resultaat van al die avontuurlijke dagen komt een keer bij andere mensen op het bord te liggen, maar dat is pas veel later, als jij al lang  op een nieuwe expeditie vertrokken bent.

Continue reading