Sander Kooistra

Italo Calvino was ooit een van mijn favoriete schrijvers, maar gaandeweg ging het afstandelijke, het bedachte in zijn verhalen me tegenstaan.

Het mooiste werk van Calvino gaat over vorm: Als op een winternacht een reiziger. Een roman bestaande uit korte verhalen die elk een eigen wereld beschrijven, en toch een geheel vormen. Het skelet is zichtbaar, maar de afzonderlijke verhalen zijn zo krachtig, dat je de harteklop van het boek blijft voelen. De meeste boeken van Calvino missen dat evenwicht, al zijn ze steevast gebaseerd op briljant denkwerk (Onzichtbare steden!).

Calvino was gefascineerd door sprookjes en volksverhalen. Hij heeft een indrukwekkende Anthologie geproduceerd van Italiaanse volksverhalen, een soort literair kookboek dat laat zien hoe met een handvol basisingrediënten alle denkbare verhalen gemaakt kunnen worden.

De afstand tot de maan is Calvino op zijn best. Het verhaal is opgebouwd als een sprookje, wordt verteld als een volksverhaal, met een simpele symboliek die werkt. De video is een kunstwerk op zich, gemaakt door de Israëlische filmer Shulamit Serfaty. De voice over in het Hebreeuws lijkt het verhaal nog extra diepgang te geven.