Trage Verhalen

CeylanThreemonkeys

Het Amerikaanse vakblad Writers Digest interviewt een jonge literaire agent. ‘Wat mij het meest opviel in de uitgeversbusiness,’ zegt ze, ‘is hoe lang het proces is. Ik wist dat het langzaam ging, maar ik had me nooit gerealiseerd hoe lang het werkelijk duurt voordat een manuscript gepubliceerd wordt.’ (Joanna Stampfel-Volpe in Writers Digest nov/dec 2009)

Iedere beginner loopt er tegenaan. Je stuurt een verhaal op, het duurt maanden voor je wat terughoort, en als het verhaal publicabel blijkt gaan er nog weer maanden overheen voordat het wordt afgedrukt in een tijdschrift of een boek. Al die maanden lang moet je jezelf ervan overtuigd houden dat je werkelijk kunt schrijven, dat het kwaliteit heeft wat je doet, dat er iemand ergens op jouw verhaal zit te wachten. Er zijn momenten dat ik kauwend op een potlood naar de klok zat te staren, hopend dat er in ieder geval morgen iemand zou reageren.

Een half jaar geleden ben ik begonnen met het schrijven van korte verhalen. Nu verschijnen ze langzamerhand in tijdschriften, en zelfs in een verhalenbundel. Waar mogelijk ga ik ze opnemen in deze rubriek op mijn weblog.

Eerder verschenen op deze site:

Voordat we weggaan. Een verhaal van 1000 woorden, opgedragen aan mijn vriend Aad en zijn geliefde Ria.

Warmdansen. Een verhaal over tango en intimiteit.

Reageren? Stuur een mailtje naar sanderkooistra@gmail.com

De foto bij deze post is afkomstig uit de prachtfilm Three Monkeys van de Turkse regisseur Nuri Bilge Ceylan.