Ik kan vanavond in mijn kamertje achter de computer gaan zitten en een paar honderd woorden schrijven, waarvan ik morgenochtend de ene helft moet schrappen en de andere helft vervangen door betere.
Ik kan ook naar de Tangoclub gaan, en daar de planken uit de vloer dansen met de mooiste vrouwen van Nederland.
Nou, die keus is niet moeilijk. Dat wordt schrijven.
Creative Writing is een groot vak in de Verenigde Staten. Elke universiteit heeft zijn eigen cursussen, soms gegeven door bekende schrijvers. Stel je voor, begin jaren zeventig, je zit op een suffige uni in Iowa, en je krijgt schrijfles van Raymond Carver.
In onze contreien doen we het wat zuiniger aan, maar we hebben toch ook particuliere initiatieven als de Schrijversvakschool en vooral veel cursussen van plaatselijke clubs voor amateurkunst. Werkt het?
Je eigen boek schrijven. Een boek waar je hele ziel en zaligheid in te lezen staat. Heerlijk werk. Ik kan het aanraden. Maar je moet wel de goeie mentaliteit hebben. Jij gaat door de ruiten heen voor je eigen boek. Jij laat je niet ontmoedigen. Toch?
Een verhaal van mijn hand is opgenomen in de bundel De Karavaan.
Zie mijn post Over de Verloren Zoon.