Sander Kooistra

Creative Writing is een groot vak in de Verenigde Staten. Elke universiteit heeft zijn eigen cursussen, soms gegeven door bekende schrijvers. Stel je voor, begin jaren zeventig, je zit op een suffige uni in Iowa, en je krijgt schrijfles van Raymond Carver.
In onze contreien doen we het wat zuiniger aan, maar we hebben toch ook particuliere initiatieven als de Schrijversvakschool en vooral veel cursussen van plaatselijke clubs voor amateurkunst. Werkt het?

Continue reading

We gingen een grote tent opzetten, zo’n rechthoekig geval van dik wit canvas. Het uitrollen van het tentdoek was al een hele klus. En toen moesten er nog palen in. Ik was veruit de dunste en de slapste van het hele padvindersgroepje, volstrekt logisch dus dat dit taakje mij werd toebedeeld.  Manmoedig kroop ik onder het stugge witte zeildoek, dat rook naar een mengsel van 2 delen herfstbos, 1 deel zweetvoeten en 1 deel afgebrande lucifers. Twee stevige houten palen trok ik achter me aan. Het was benauwd onder het doek, dat  ongenadig op mijn rug drukte. De ringen waar de palen in hoorden kon ik niet vinden.
Na wat benarde momenten had ik beet. Ik sjorde de eerste paal overeind.  Opeens was er ruimte onder het zeildoek. Nog een paal erbij, de jongetjes buiten begonnen aan scheerlijnen te trekken. Een huisje! Plek om te leven.

Continue reading

Je eigen boek schrijven. Een boek waar je hele ziel en zaligheid in te lezen staat. Heerlijk werk. Ik kan het aanraden. Maar je moet wel de goeie mentaliteit hebben. Jij gaat door de ruiten heen voor je eigen boek. Jij laat je niet ontmoedigen. Toch?

Continue reading